"Μερικές μέρες πριν τα Χριστούγεννα του 1988 ήμουν σχεδόν έτοιμος για την μεγάλη απόδραση προς το Κόκκινο Κέντρο. Δυο μήνες μετά την μετανάστευσή μου από την υγρή και πράσινη Αγγλία, θα πήγαινα στην κόκκινη, άνυδρη έρημο της Αυστραλίας. Έτσι, ολομόναχος. Μόνο και μόνο για να αφουγκραστώ, μακρυά από τους ουρανοξύστες και τα επιφαινόμενα δημιουργήματα των ευρωπαίων στα παράλια της νέας μου χώρας, την αρχαιότερη (γεωλογικά) ήπειρο. Φοβισμένος από τις προειδοποιήσεις πως εκεί που πάω μπορεί να κάνω χίλια χιλιόμετρα χωρίς να δω άνθρωπο, φόρτωσα στο πορτμπαγκάζ του τερατώδους βαριά μεταχειρισμένου Holden ένα φορητό ντεπόζιτο βενζίνης, τρεις ρεζέρβες, λίγα εργαλεία, μια βαλίτσα κι έναν χάρτη.

Μέσα από το παρμπρίζ ξετυλίχτηκε σαν road movie το κλασικό τοπίο της Νοτιοανατολικής Αυστραλίας που χάνεις οδηγώντας προς το Κέντρο. Πυκνά δάση ευκαλύπτων στην αρχή, πράσινα υψίπεδα με λιγότερα δέντρα στα διακόσια χιλιόμετρα και βουκολικές σκηνές που θυμίζουν βόρεια Ευρώπη λίγο πιο μετά. Μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα αργότερα, ο δρόμος συρρικνώνεται σε πλάτος, η θερμοκρασία χτυπά τους τριάντα, το τοπίο αρχίζει να καφετίζει και η μοναχική πορεία του αυτοκίνητου διακόπτεται που και που από στιγμές κορυφαίου πανικού που προκαλούν επερχόμενα θηριώδη φορτηγά έτσι όπως απαιτούν, και το καταφέρνουν, να βγάλεις εσύ τις δυο αριστερές ρόδες εκτός ασφάλτου για να περάσουν. Στα χίλια χιλιόμετρα από το Sydney το τοπίο έχει γίνει βαθύ κόκκινο, ο δρόμος γίνεται ευθεία και, λίγο-λίγο, μεταφέρεσαι στο σκηνικό του Mad Max.



Στα χίλια πεντακόσια χιλιόμετρα, με τα βλέφαρα ασήκωτα, αντίκρισα την πρώτη μου στάση. Δεν ήταν καν χωριό. Ένα βενζινάδικο, ένα μπακάλικο, ένα άλλο κτήριο απροσδιόριστης χρήσης και, βεβαίως, το μεγάλο, εντυπωσιακό, παρακμάζον ξύλινο, τριώροφο Hotel. Έτσι ονομάζουν στην Αυστραλία τα μπαρ: ξενοδοχεία, τα οποία θυμίζουν περισσότερο αμερικανικά saloons παρά μπαρ. Κι αυτό επειδή  στον 19ο αιώνα οι πουριτανοί είχαν το πάνω χέρι στα κοινοβούλια των τότε αποικιών και, στην προσπάθειά τους να εισαγάγουν την ποτοαπαγόρευση, απαγόρευσαν την αγορά οινοπνευματωδών με εξαίρεση τους… ταξιδιώτες. Να πως ξεφύτρωσαν εντυπωσιακά «ξενοδοχεία» (με τρία δωμάτια προς ενοικίαση, όπως απαιτούσε ο νόμος) στις ξεχασμένες εκείνες γωνιές της γης.

«Welcome mite» ακούω να λέει ο μπάρμαν-ιδιοκτήτης, ένας κατακόκκινος από τον ήλιο και το οινόπνευμα, χαμογελαστός, εξηντάρης (που αποδείχθηκε 45άρης) ονόματι Brad. Το saloon τεράστιο, με ατμόσφαιρα 19ου αιώνα, τεράστιους βρώμικους καθρέπτες στους τοίχους,  βαριά έπιπλα που πριν δεκαετίες θα ήταν η αποθέωση της χλιδής, σκηνή επί της οποίας κάποτε θα ανέβαιναν παραστάσεις καμπαρέ, σκόνη παντού, αλλά και μια υφέρπουσα αρχοντιά. Χρόνια μετά το ξαναείδα το σκηνικό. Όχι επειδή επέστεψα αλλά επειδή χρησιμοποιήθηκε πράγματι ως σκηνικό στην ταινία Priscilla: Queen of the Desert (αν δεν την έχετε δει, δείτε την). Οι μόνες ψυχές στον τεράστιο χώρο (από του οποίου την μεγάλη στριφογυριστή ξύλινη σκάλα που οδηγούσε στο δωμάτιό μου θα ταίριαζε να κατέβει η Rita Hayworth) ήταν ο Brad, εγώ, ένας οδηγός φορτηγού που ξαπόσταινε ξεκοκκαλίζοντας μια μπριζόλα και, στο βάθος του saloon ένα ζευγάρι ηλικιωμένων aborigines που έπιναν την μπύρα τους κοιτάζοντας ο ένας στα μάτια την άλλη.

Βλέποντάς με να παρατηρώ τον χώρο, την ώρα που μανιωδώς προσπαθούσε να στεγνώσει με ένα πανί το ποτήρι μπύρας που μόλις έπλυνε ετοιμάζοντας να με σερβίρει,  ο Brad ένιωσε την ανάγκη να μου πει την ιστορία: Στα 1900 χτύπησαν φλέβα χρυσού στην περιοχή. Για δέκα χρόνια, μια πόλη δέκα χιλιάδων ψυχών ορθώθηκε αυθόρμητα και το ίδιο αυθόρμητα εξαφανίστηκε όταν ανακαλύφθηκαν πολύ πλουσιότερες φλέβες μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα παρακάτω. Το ξενοδοχείο του είναι το μόνο που έμεινε για να θυμίζει εκείνη την αναλαμπή.

Έκατσα στο μπαρ, δίπλα στον αμίλητο, στωικό φορτηγατζή, για να μπορεί ο Brad να μιλάει ακατάπαυστα χωρίς να πηγαινοέρχεται καθώς ετοίμαζε το burger μου. Οι ιστορίες του είχαν την αξία εγκυκλοπαίδειας, τουλάχιστον για τον ξένο που πάει στα μέρα εκείνα για να μάθει. Άκουγα προσεκτικά πίνοντας την μπύρα που μου σέρβιρε, προσπαθώντας να κρύψω το ότι δεν είμαι φίλος της Κίτρινης, για τους Αυστραλούς, Θεάς. (Η σχέση μας θα είχε, φυσικά, διαρραγεί απότομα και μόνιμα αν είχα αποκαλύψει ότι δεν πίνω μπύρα.) Θα τον άφηνα να μιλά για ώρες αν δεν είχε διακοπεί η κουβέντα μας από το πιο αναπάντεχο που μπορούσε να μου συμβεί εκείνη την στιγμή.

Με την άκρη του ματιού μου είδα κίνηση στο βάθος. Ήταν ο ηλικιωμένος aborigine που είχε σηκωθεί για να πάει προς ένα έπιπλο όπου βρισκόταν ένα παλιό πικ απ. Σαν εκείνα που είχαμε στα δωμάτια μας παιδιά, αν και όσοι θυμάστε: από εκείνα που τα ηχεία ήταν στο καπάκι τους το οποίο το έβγαζες, αποκαλύπτοντας από κάτω το πλατώ και τον βραχίονα, κατόπιν τοποθετούσες το καπάκι όρθιο, κάθετα (δίπλα στο πικ απ) και έπαιζες τους δίσκους σου. Τον είδα να παίρνει ένα 45άρι βινύλιο, να το σκουπίζει στο μπλουζάκι του και να το τοποθετεί στο πλατώ, ψάχνοντας να βρει πως θα συνδέσει την πρίζα στον τοίχο. Δεν έδωσα σημασία, γυρίζοντας το κεφάλι ξανά προς τον Brad ο οποίος αδημονούσε να συνεχίσει την ιστορία του για τα χρυσορυχεία που δεν υπάρχουν πια. Και τότε το άκουσα.

Σαν σε όνειρο άκουσα μια μελωδία που πήρε ατελείωτα δέκατα του δευτερολέπτου να αναγνωρίσω. Μου φαίνεται ότι το μυαλό μου την αναγνώρισε αφού είχα στραφεί και πάλι προς τα πίσω και είχα δει το ζευγάρι των aboriginals να χορεύουν βαλς, εξακολουθώντας να κοιτιούνται στα μάτια. Μετά από την κιθάρα της εισαγωγής δεν υπήρχε αμφιβολία. Ήταν η φωνή της Αρλέτας που τραγούδαγε: «Νύχτα βροχερή άδειο το χέρι ψάχνει να σε βρει μα δεν το ξέρει, που θα σε βρει…» Έμεινα άναυδος. Απορία. Ου πόρος: πως είναι δυνατόν να βρέθηκε «πόρος» μεταξύ εκείνου του κόσμου που είχα αφήσει πίσω και εκείνου στον οποίο βρισκόμουν; Μπορεί να ακούω Αρλέτα, σκέφτηκα; Κι όμως. «Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες, τώρα βροχή» επέμενε εκείνη να τραγουδά μέσα από τα τριζάτα ηχεία του καπακιού σε ένα τοπίο που δεν έχει βρέξει ογδόντα  χρόνια. Κι όμως. Το ζευγάρι χόρευε υπό αυτή την μελωδία, με αυτά τα λόγια να αντηχούν στο άδειο saloon, κοιτάζοντας ο ένας στα μάτια την άλλη, στροβιλίζοντας με χάρη και χαρά, αποφεύγοντας τα σκονισμένα τραπέζια χωρίς καν να τα κοιτούν.

Όταν το 45άρι τελείωσε, σηκώθηκα, πλησίασα το ζευγάρι και τους ρώτησα αν ξέρουν τι είναι αυτή η μουσική. Η γυναίκα μου χαμογέλασε λέγοντας: «It’s our song.” «Ναι, αλλά ξέρετε τι είναι αυτό το τραγούδι, ποια η τραγουδίστρια, τι γλώσσα τραγουδάει;» Δεν ήξεραν αλλά και δεν τους ενδιέφερε. «Βρήκαμε τον δίσκο αυτόν πριν μια δεκαετία. Κάποιος περαστικός θα τον ξέχασε», μου είπε ο άντρας διασκεδάζοντας το ύφος απορίας που σίγουρα ήταν ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου. «Μην μας πεις τι είναι», πρόσθεσε. «It’s better this way”, μου είπε η κυρία του πριν με χαϊδέψει στον ώμο και φύγουν.

Την στιγμή διέκοψε ο Brad που επέμενε να συνεχίσει την ιστορία με το χρυσορυχείο που τόσο εφήμερα πέρασε από τα μέρη του. Έκανα ότι τον άκουγα, όμως στο μυαλό μου στριφογύριζε η εικόνα κάποιου έλληνα που δέκα χρόνια πριν ξέχναγε ένα 45άρι της Αρλέτας σε εκείνο το saloon. «Που να βρίσκεται άραγε;» αναρωτιόμουν.



Επίλογος πρώτος

Τρία χρόνια μετά, το 1991, μιλούσα με φοιτητές μου στο Πανεπιστήμιο του Sydney και τους ανέφερα την ιστορία αυτή. Φαίνεται ότι τους άρεσε. Μου το θύμισαν το 1994 στέλνοντάς μου ένα CD με τίτλο Praise (το συγκρότημά τους λέγεται Dirty Three). Ήταν το soundtrack μιας ομώνυμης (καλής low budget) ταινίας όπου το βασικό κομμάτι (μια πολύ βαριά ροκιά) είναι διασκευή τού… «Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες» της Αρλέτας.  Όταν τελικά είδα την ταινία, δεν πίστευα στα μάτια μου. Η σκηνή με το ζευγάρι των aborigines είχε παρεισφρήσει στην ταινία – όχι όπως την έζησα αλλά αρκετά πιστά.  Στο τέλος της ταινίας μάλιστα, εκεί που πέφτουν οι τίτλοι, είχαν βάλει το original τραγούδι να συνοδεύει τους θεατές προς την έξοδο.

Επίλογος δεύτερος

Δεν ξέρω γιατί αποφάσισα το τελευταίο μου άρθρο εδώ στο protagon για το 2011 να αφιερωθεί σε αυτή την ιστορία. Ίσως είναι επειδή βρίσκομαι και πάλι στην Αυστραλία είκοσι τρία Χριστούγεννα μετά. Ίσως επειδή η ιστορία αυτή λέει κάτι για τον «πόρο» που, όσο κατατρεγμένη κι αν είναι η μικρή μας χώρα, την συνδέει με όλες τις γωνιές, όλους τους ανθρώπους αυτού του πλανήτη."


πηγή:protagon

Πενήντα δασικές πυρκαγιές εκδηλώθηκαν κατά τη διάρκεια του τελευταίου 24ώρου και συγκεκριμένα, από ώρα 06:00 της 08-08-2017 έως 06:00 της 09-08-2017, σε όλη την επικράτεια. Οι περισσότερες από αυτές τέθηκαν άμεσα υπό έλεγχο στο αρχικό τους στάδιο.

Ωστόσο, παραμένουν σε εξέλιξη οι πυρκαγιές στα Κύθηρα, στην Πάργα και στ Αγρίνιο, αλλά σύμφωνα με την Πυροσβεστική παρουσιάζουν καλή εικόνα.

Υπό έλεγχο τέθηκαν τις πρώτες πρωινές ώρες δύο πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν χτες στην Αττική και συγκεκριμένα επί της λεωφόρου Τατοΐου στις Αχαρνές και στο 'Αλσος Βεΐκου, οι οποίες δεν πρόλαβαν να πάρουν διαστάσεις χάρη στην έγκαιρη επέμβαση της Πυροσβεστικής.

Η πυρκαγιά στα Κύθηρα, που εκδηλώθηκε την περασμένη Παρασκευή και προκάσλεσε την μεγάλη καταστροφή, μετά την αναζωπύρωση χτες το απόγευμα στο νότιο τμήμα του νησιού, η οποία, αντιμετωπίστηκε από τις δυνάμεις πυρόσβεσης, δεν έχει ενεργό μέτωπο, είναι οριοθετημένη περιμετρικά με μικρές μόνο εστίες εντός της καμένης έκτασης. Για την κατάσβεσή της παραμένει σχεδόν το σύνολο των επίγειων δυνάμεων επιχειρούν 150 πυροσβεστικοί υπάλληλοι με 40 οχήματα και 83 άτομα πεζοπόρο τμήμα.

Η πυρκαγιά που εκδηλώθηκε χτες το πρωί σε δασική έκταση στην περιοχή Τ.Κ Τσεκούρι Πάργας είναι σε εξέλιξη. Επιχειρούν 20 πυροσβέστες, 7 οχήματα και 17 άτομα πεζοπόρο και φαίνεται πως δεν είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, αλλά καίει κυρίως πουρνάρια σε δύσβατη περιοχή, όπου επιχειρούν κυρίως τα πεζοπόρα τμήματα.

Την ίδια εικόνα παρουσιάζει και η πυρκαγιά στην περιοχή Αμπέλια Αγρινίου, η οποία είναι σε εξέλιξη και επιχειρούν 34 πυροσβέστες, 17 οχήματα και 20 άτομα πεζοπόρο.

Εκείνο που επισημαίνουν η Πυροσβεστική και η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, είναι ότι και σήμερα, προβλέπεται μια πολύ επικίνδυνη μέρα για εκδήλωση πυρκαγιών σε όλη σχεδόν την Ελλάδα, με μικρότερο κίνδυνο στην Δυτική Μακεδονία, Ήπειρο και Κεντρική χώρα.

Ειδικότερα, σύμφωνα με το Χάρτη Πρόβλεψης Κινδύνου Πυρκαγιάς, προβλέπεται πολύ υψηλός κίνδυνος (Δείκτης 4) για τους νομούς Αττικής, Εύβοιας Αργολίδος, Βοιωτίας, Κορινθίας, Αρκαδίας, Λακωνίας, και στα νησιά Λέσβο, Χίο, Σκύρο και Κύθηρα.

Υψηλός κίνδυνος (Δείκτης 3), προβλέπεται για τους νομούς Έβρου, Ροδόπης, Ξάνθης, Καβάλας, Χαλκιδικής, Μαγνησίας, Φθιώτιδας, Ευρυτανίας, Αιτωλοακαρνανίας, Φωκίδας, 'Αρτας, Λευκάδας, Πρέβεζας, Αχαΐας, Ηλείας, Μεσσηνία, Κυκλάδων και στα νησιά Κρήτη, Ικαρία, Σάμος, Σποράδες, Λήμνος, Σαμοθράκη, Θάσος, Κεφαλονιά και Ζάκυνθο.

Υπενθυμίζουμε στους πολίτες, να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί κι σε κάθε περίπτωση πυρκαγιάς ή έκτακτης ανάγκης να ειδοποιούν αμέσως το κέντρο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας στον αριθμό κλήσης 199.





ΑΠΕ

Η Μαρία Μπελιμπασάκη, με χρόνο 23.16 τερμάτισε στην τρίτη θέση της πρώτης προκριματικής σειράς των 200μ. και προκρίθηκε στον ημιτελικό του Παγκοσμίου πρωταθλήματος στίβου του Λονδίνου.

Μεγάλη επιτυχία για την Μαρία Μπελιμπασάκη στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στιβου του Λονδίνου, η οποία προκρίθηκε στα ημιτελικά των 200μ στην τρίτη συμμετοχή της στη διοργάνωση (2013 και 2015 οι άλλες δύο).
Η Ελληνίδα σπρίντερ πήγε στη διοργάνωση με καλύτερη επίδοση στα 23 δευτερόλεπτα και έτσι είχε τον πέμπτο καλύτερο χρόνο στη σειρά της.

Η Μπελιμπασάκη μπήκε πέμπτη στα τελευταία 100μ., όμως με ένα εντυπωσιακό ντεμαράζ στο τέλος προσπέρασε τόσο την Τζόρνταν Γουίλιαμς (Τζαμάικα) όσο και την Μπιάνκα Γουίλιαμς (Μεγάλη Βρετανία) για να πάρει την τρίτη θέση που οδηγεί απευθείας στα ημιτελικά. Συνολικά η Μπελιμπασάκη σημείωσε τον 14ο χρόνο από τις αθλήτριες που έτρεξαν στα προκριματικά. 

Πρώτη με χαρακτηριστική άνεση τερμάτισε η Ντάφνι Σχίπερς (Ολλανδία) με 22.63 κάνοντας παράλληλα και τον ταχύτερο χρόνο στα προκριματικά, ενώ δεύτερη ήταν η Τίνια Γκάιδερ από τις Μπαχάμες με 22.98.

Πρόκριση για τον ημιτελικό της Πέμπτης

Η Μαρία Μπελιμπασάκη με χρόνο 23.16 πήρε απευθείας το εισιτήριο για τον ημιτελικό της Πέμπτης (10/08, 23.05).

Η Γαλλία και η Βρετανία επλήγησαν με την σειρά τους από την κρίση που έχει ξεσπάσει με το εντομοκτόνο fipronil, μετά τη διανομή σε αυτές της χώρες αυγών που έχουν μολυνθεί από αυτήν την ουσία, προέλευσης Ολλανδίας, όπου εκατομμύρια κότες ενδέχεται να θανατωθούν.

Το εύρος του σκανδάλου αποκαλύφθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Ολλανδία, όπου έως και 180 πτηνοτροφικές μονάδες ανέστειλαν τη λειτουργία τους και οι αρχές προχώρησαν στη μαζική απόσυρση αυγών από την αγορά, καθώς τα επίπεδα του fipronil υπερέβαιναν σε ορισμένες περιπτώσεις τα όρια που ορίζει ο ευρωπαϊκός κανονισμός.

Σε μεγάλη ποσότητα, η ουσία αυτή θεωρείται ότι είναι «μετρίως τοξική» για τον άνθρωπο, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Απαγορεύεται να χρησιμοποιείται σε ζώα που προορίζονται για κατανάλωση από τον άνθρωπο.

Η κρίση επεκτάθηκε κατόπιν στη Γερμανία, την Ελβετία και τη Σουηδία, όπου εκατομμύρια αυγά προέλευσης Ολλανδίας αποσύρθηκαν από την αγορά και καταστράφηκαν.

«Ο αριθμός των αυγών είναι πολύ περιορισμένος (21.000) και ο κίνδυνος για τη δημόσια υγεία πολύ μικρός, όμως εμείς διεξάγουμε εκτάκτως έρευνα με επίκεντρο τη διανομή αυτών των αυγών στη Βρετανία» παραδέχθηκε σήμερα η Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων της χώρας.

«Δεκατρείς παρτίδες μολυσμένων αυγών προέλευσης Ολλανδίας», παραδόθηκαν τον Ιούλιο σε επιχειρήσεις μεταποίησης τροφίμων που βρίσκονται στη δυτική Γαλλία, διευκρίνισε από την πλευρά του το υπουργείο Γεωργίας της Γαλλίας.

«Έρευνες βρίσκονται σε εξέλιξη σε αυτές τις εγκαταστάσεις (...) για να αξιολογηθεί η κατάσταση (τα εμπλεκόμενα προϊόντα και ο προορισμός τους) και να εμποδιστεί η διανομή των προϊόντων με στόχο να υποβληθούν σε ανάλυση», σύμφωνα με την ίδια πηγή.

Σε ορισμένα ορνιθοτροφεία στην Ολλανδία που επλήγησαν από την κρίση οι υπεύθυνοι άρχισαν τις θανατώσεις των πτηνών. Περισσότερες από 300.000 κότες που μολύνθηκαν θανατώθηκαν, σύμφωνα με την ολλανδική αγροτική ένωση LTO.

Στους διαδρόμους των σούπερ μάρκετ της Ολλανδίας, τα ράφια ήταν σχεδόν άδεια, μετά τη μαζική απόσυρση του προϊόντος τις τελευταίες ημέρες. Η κυβέρνηση υποσχέθηκε να εκπονήσει ένα σχέδιο έκτακτης βοήθειας, ενώ ο τομέας υπολογίζει ήδη τις απώλειες σε «πολλά εκατομμύρια ευρώ».

Εκπρόσωποι των πτηνοτροφικών μονάδων που επλήγησαν στην Ολλανδία, το Βέλγιο ή τη Κάτω Σαξονία (δυτική Γερμανία) ανακοίνωσαν ήδη ότι θα διεκδικήσουν να τους καταβληθούν αποζημιώσεις, αμέσως μόλις καθοριστούν οι υπεύθυνοι.

Ποινικές έρευνες διεξάγονται στην Ολλανδία όπως και στο Βέλγιο. Στο στόχαστρο των αρχών βρίσκεται επίσης η προμηθεύτρια βελγική εταιρεία Poultry-Vision, που απέκτησε μεγάλες ποσότητες φιπρονίλ στη Ρουμανία, σύμφωνα με τα ΜΜΕ.

Στην Κάτω Σαξονία ξεκίνησε προκαταρκτική έρευνα σε βάρος των «υπευθύνων» πολλών ορνιθοτροφείων «στα οποία τα αυγά υποβλήθηκαν σε τεστ που βγήκαν θετικά στο fipronil» για παραβίαση του νόμου περί τροφίμων.

Στο Βέλγιο, 51 μονάδες που πιθανολογείται ότι έχουν μολυνθεί παραμένουν και σήμερα εκτός λειτουργίας.










ΑΠΕ

Εννιά άτομα σκοτώθηκαν, μεταξύ των έξι τουρίστες, και 164 τραυματίστηκαν σε ισχυρό σεισμό 7,0 βαθμών, σύμφωνα με τοπικές υπηρεσίες, που σημειώθηκε σε απομακρυσμένη περιοχή στη νοτιοδυτική Κίνα και την περιφέρεια Σιτσουάν χθες βράδυ (τοπικής ώρας), σύμφωνα με τις τοπικές αρχές και τα κρατικά μμε.

Ο σεισμός σημειώθηκε στις 9:19 μ.μ. ώρα Πεκίνου (4:19 π.μ. Τετάρτη πρωί, ώρα Ελλάδας) σε μια περιοχή με χαμηλό πληθυσμό ΝΝΔ της πόλης Γκουανγκιάν. Είχε εστιακό βάθος 10 χλμ σύμφωνα με το Αμερικανικό Γεωδυναμικό Ινστιτούτο ή 20 χλμ σύμφωνα με το Κινεζικό Κέντρο Σεισμικών Δικτύων.

Η περιοχή που επλήγη, Ζουζαϊγκού, είναι δημοφιλής περιοχή τουρισμού, με εθνικό πάρκο που περιέχει καταρράκτες και έχει γεωλογικό ενδιαφέρον. Πάνω από 34.000 άτομα επισκέφθηκαν την περιοχή χθες, σύμφωνα με στοιχεία του πρακτορείου Xinhua (Σινγχουά). Δεν υπάρχει επιβεβαίωση της εθνικότητας των θυμάτων, ωστόσο η περιοχή είναι δημοφιλής τόπος κυρίως Κινέζων.

Σύμφωνα με την κυβέρνηση της περιφέρειας που επικαλείται το πρακτορείο Reuters (Ρόιτερς), 100 τουρίστες έχουν παγιδευτεί από κατολίσθηση που οφείλεται στον σεισμό. Μέχρι και 31.500 επισκέπτες στην περιοχή έχουν απομακρυνθεί, είπε το Σινγχουά, ενώ η πυροσβεστική της περιοχής δήλωσε ότι 2,800 άτομα έχουν απομακρυνθεί από ένα ξενοδοχεί του οποίου ο χώρος υποδοχής έχει καταρρεύσει.

Η υπηρεσία σεισμών της Σιτσουάν δήλωσε ότι ο σεισμός ήταν ισχύος 7,0 βαθμών, με το επίκεντρο στην περιοχή Νγκάουα, όπου ζουν κυρίως Θιβετιανοί που εκτρέφουν κοπάδια ως νομάδες.

Δεύτερος σεισμός στην Κίνα, στα ΒΔ σύνορα με το Καζακστάν. Δεν υπάρχουν θύματα

 Ένας δεύτερος ισχυρός σεισμός σημειώθηκε στην Κίνα σήμερα το πρωί, αυτή τη φορά στα βορειοδυτικά της χώρας και ισχύος 6,6 βαθμών, χωρίς όμως να έχουν αναφερθεί θύματα.

Σύμφωνα με την κινεζική υπηρεσία σεισμών, ο σεισμός - λίγες ώρες μετά από ισχυρό σεισμό στα ΝΔ που κόστισε τη ζωή σε 9 άτομα και τραυμάτισε 164 - έπληξε μια απομακρυσμένη περιοχή στην περιφέρεια Σινζιάνγκ με χαμηλό πληθυσμό. Είχε εστιακό βάθος 11 χλμ και με το επίκεντρό του στην Αυτόνομη Περιοχή της Μογγολίας Μπορτάλα.

Το Αμερικανικό Γεωδυναμικό Ινστιτούτο είπε ότι ο σεισμός ήταν ισχύος 6,3 βαθμών.

Στην πρωτεύουσα της περιφέρειας Σινζιάνγκ, Ουρούμκι, το παράρτημα της υπηρεσίας σεισμών είπε μέσω του λογαριασμού του στο κοινωνικό δίκτυο Weibo (αντίστοιχο με το Twitter) ότι δεν υπάρχουν χωριά μέσα σε ακτίνα 5 χλμ από το επίκεντρο του σεισμού, ούτε κωμοπόλεις μέσα σε ακτίνα 20 χλμ.

Στην κομητεία Ζινγκέ, όπου βρίσκεται το επίκεντρο, ο πληθυσμός είναι συνολικά περίπου 140.000 άτομα, σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua (Σινγχουά). Η περιοχή απέχει περίπου 100 χλμ από τα σύνορα με το Καζακστάν και είναι ιδιαίτερης στρατηγικής σημασίας ως δίοδος για την Κεντρική Ασία και τη Δύση, καθώς και βασική παραγωγός πετρελαίου, φυσικού αερίου και άνθρακα.









ΑΠΕ

Το Δίκτυο "Μεσοχώρα - Αχελώος SOS", με ανακοίνωσή του σχολιάζει την περιβαλλοντική αδειοδότηση του ΥΗΕ στη Μεσοχώρα, την οποία δημοσιοποίησε το ΥΠΕΝ. Το Δίκτυο καλεί σε έμπρακτη αποδοκιμασία της κυβερνητικής απόφασης, μέσα από τις αυγουστιάτικες δραστηριότητες συλλογικοτήτων στη Μεσοχώρα, που θα κορυφωθούν με την πορεία στο φράγμα, την Κυριακή 13/8/2017. 

Για ακόμη μία ημέρα παραμένει πολύ υψηλός ο κίνδυνος πυρκαγιάς, σύμφωνα με τον χάρτη πρόβλεψης που εκδίδει η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας.

Ειδικότερα, για αύριο, Τετάρτη 9 Αυγούστου, προβλέπεται πολύ υψηλός κίνδυνος (κατηγορία κινδύνου 4) για τις εξής περιοχές: Περιφέρεια Αττικής, Στερεάς Ελλάδας (Βοιωτία, Εύβοια), Πελοποννήσου (Κορινθία, Αργολίδα Αρκαδία, Λακωνία) και Βορείου Αιγαίου (Λέσβος, Χίος).

Παράλληλα, το μη στελεχωμένο αεροσκάφος του Πυροσβεστικού Σώματος, τύπου EOS mini UAV SYSTEM, πραγματοποιεί σήμερα πτήσεις επιτήρησης στην ευρύτερη περιοχή των Δερβενοχωρίων Αττικής. Η εικόνα από την κάμερα του αεροσκάφους μεταδίδεται σε πραγματικό χρόνο στο Ενιαίο Συντονιστικό Κέντρο Επιχειρήσεων (ΕΣΚΕ) του Πυροσβεστικού Σώματος σε όλη τη διάρκεια της πτήσης του.

Σημειώνεται, ότι οι πτήσεις μη στελεχωμένων αεροσκαφών έχουν ενταχθεί από φέτος στα επιχειρησιακά σχέδια του Πυροσβεστικού Σώματος, στην αντιπυρική περίοδο, ως εργαλείο έγκαιρου εντοπισμού δασικών πυρκαγιών. Οι περιοχές επιτήρησης και το πρόγραμμα των αποστολών, σύμφωνα με το ΠΣ, προσδιορίζονται με βάση τον βαθμό επικινδυνότητας εκδήλωσης πυρκαγιάς, ενώ συμπληρωματικά λαμβάνεται υπόψη και το ιστορικό των περιοχών, όπου συχνά εκδηλώνονται φωτιές.





ΑΠΕ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΕΝΕΖΑΚΗΣ
Αναδημοσίευση από imerodromos.gr

Το καλοκαίρι του 1944 άρχισε να γίνεται φανερή η τύχη του πολέμου. Η ήττα της Γερμανίας άρχισε να γίνεται ορατή.
Στο Ανατολικό Μέτωπο ο Κόκκινος Στρατός συντρίβει τη μια μετά την άλλη τις στρατιές του Χίτλερ.
Οι 11 γερμανικές μεραρχίες, που βρίσκονται στην Ελλάδα, απειλούνται να βρεθούν κυκλωμένες από τα τανκς του στρατάρχη Τολμπούχιν.

Οι αγγλοαμερικάνοι προσπαθώντας να προλάβουν να μπουν πριν από τον Κόκκινο Στρατό στην καρδιά της Γερμανίας προελαύνουν σε όλα τα μέτωπα.

Χωρίς καμία ενόχληση από την αγγλική αεροπορία και το στόλο, οι χιτλερικοί αποσύρουν δυνάμεις τους από τα νησιά του Αιγαίου και τα συγκεντρώνουν στην Αττική.


Ελληνική Πολιτεία — Διεύθυνσις Ειδικής Ασφαλείας του Κράτους – ΑΠΟΡΡΗΤΟΝ — Δελτίον Πληροφοριών της 22 Σεπτεμβρίου 1943 (Αρχείον 1941 – 1944 Η.Ν. ΠΕΤΙΜΕΖΑ)



Τον Σεπτέμβρη του 1943, μετά τη Συνθηκολόγηση της Ιταλίας, οι Γερμανοί στην προσπάθειά τους να εξοικονομήσουν στρατιωτικές δυνάμεις, ενισχύουν δραστικά τα, δημιουργημένα τον Ιούλη του 1943, Τάγματα Ασφαλείας στα οποία αναθέτουν, για λογαριασμό τους, τις εσωτερικές υποθέσεις, την αντιμετώπιση των αντιστασιακών οργανώσεων και ιδιαίτερα του ΕΛΑΣ, τη συγκέντρωση, ακόμα και με μπλόκα, εργατών για τα γερμανικά στρατιωτικά εργοστάσια,  την αστυνόμευση και την τήρηση της τάξης υπέρ των δυνάμεων κατοχής, σε συνεργασία με την Αστυνομία και την Χωροφυλακή.

Ο δωσίλογος Ιωάννης Ράλλης, δέχτηκε, την άνοιξη του 1943, τον διορισμό του από τις κατοχικές δυνάμεις, ως πρωθυπουργός, με προϋπόθεση τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας για να αντιμετωπιστεί ο «κομμουνιστικός κίνδυνος». Μπροστά στην άνοδο του αντιστασιακής πάλης του λαού μας και την κατακόρυφη αύξηση της πολιτικής επιρροής του ΕΑΜ, οι  κατοχικές αρχές και η δωσίλογη κυβέρνηση επιστράτευσαν τη βία και την τρομοκρατία. Μαζί με τις συλλήψεις και τις φυλακίσεις, αυξάνονται δραματικά τα περιοριστικά μέτρα και οι εκτελέσεις. Από το φθινόπωρο του 1943, τα Τάγματα Ασφαλείας εγκαινιάζουν συγκεντρωτικά χτυπήματα, εκτεταμένες και στοχευμένες επιχειρήσεις, τα γνωστά «Μπλόκα».




Το Απόρρητο Δελτίο Πληροφοριών της Διεύθυνσης Ειδικής Ασφάλειας του Κράτους, της 22 Σεπτεμβρίου 1943, ανάμεσα στα άλλα, στην παρ. 8, αφού διαβλέπει την αποχώρηση των Γερμανών, επισημαίνει τον κίνδυνο της κατάληψης της εξουσίας από το ΕΑΜ:

«Κατά πληροφορίας η εντός των Αθηνών κομμουνιστική οργάνωσις του ΕΑΜ διαθέτει 7.000 όπλα προς κατάληψιν της αρχής κατά την τυχόν αποχώρησιν των Γερμανικών Στρατευμάτων τη βοηθεία και των πλησιαζόντων τα Προάστεια Αθηνών κομμουνιστών ανταρτών της υπαίθρου.» (Αρχείον 1941 – 1944 Η.Ν. ΠΕΤΙΜΕΖΑ).

Η κυβέρνηση του Ράλλη, μέσα στον Αύγουστο του 1944, σε συνεργασία με τους γερμανοφασίστες κατακτητές, οργάνωσε τα φοβερά μπλόκα που πλήρωσε με άφθονο αίμα ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά, στην προσπάθειά της να ικανοποιήσει από τη μια μεριά το αίτημα του Χίτλερ για την συγκέντρωση και μεταφορά στα κάτεργα της Γερμανίας 100.000 εργατών, και από την άλλη για να βοηθήσει τους Αγγλους που του συμπαραστέκονταν και τον παρότρυναν, για να βρουν, όταν θα αποβιβάζονταν στην Ελλάδα, την Εθνική Αντίσταση της Αθήνας και του Πειραιά γονατισμένη και να επιβάλουν πιο εύκολα τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια στην Πατρίδα μας.

Από την πρώτη μέρα του Αυγούστου σημειώνονται μάχες και συμπλοκές σε Αθήνα και Πειραιά. Τα Τάγματα Ασφαλείας πληθαίνουν τις επιδρομές τους.

Την 1η Αυγούστου, οχτακόσιοι γερμανοτσολιάδες, μπουραντάδες[1] και παπαγιώργηδες[2]  ντυμένοι με γερμανικές στολές των ΕΣ-ΕΣ, και μια διμοιρία Γερμανών στρατιωτών, με επικεφαλής τον Διοικητή του 1ου Συντάγματος Ευζώνων Αθηνών, συνταγματάρχη Ιωάννη Πλυτζανόπουλο και έναν Γερμανό ταγματάρχη.

Ηρθαν με φορτηγά γερμανικά αυτοκίνητα, σταμάτησαν κατά μήκος της λεωφόρου Υμηττού, έστησαν πολυβόλα στις γωνιές των δρόμων κι άρχισαν να προχωρούν προς τις δυο συνοικίες, στον Βύρωνα, ως την πλατεία Σμύρνης και την οδό Βρυούλων, και στην Καισαριανής ως την οδό Σμύρνης, την τέταρτη παράλληλο της λεωφόρου Υμηττού.

Αμέσως κινητοποιήθηκε το ΙΙ τάγμα του ΕΛΑΣ με τον Μπούσια και το ΙΙΙ τάγμα Καισαριανής με τον Πρασσά και ξεκίνησαν μια πεντάωρη μάχη με τους ταγματασφαλίτες.

Οι Γερμανοτσολιάδες δεν κατάφεραν να μπουν στις δυο συνοικίες, αποχώρησαν μετρώντας ισχυρές απώλειες, περίπου 70 νεκρούς. Κατόρθωσαν όμως να βάλουν φωτιά σε 10 παράγκες της Καισαριανής και να οδηγήσουν στο κέντρο της Αθήνας και από κει στο Χαϊδάρι 200 άνδρες.

Δυο μέρες μετά, στις  3 Αυγούστου, ο Πλυτζανόπουλος, μετά την αποτυχία να εισβάλει στο Βύρωνα και τη Καισαριανή, επιλέγει το  Νέο Κόσμο, θεωρώντας τη συνοικία αφύλακτη και εύκολο στόχο.

Ξαφνικά 16 φορτηγά ανεβαίνουν τον κεντρικό δρόμο του Νέου Κόσμου γεμάτα γερμανοτσολιάδες, για να πάρουν θέσεις στα ανατολικά και να αποκόψουν τη συνοικία από τις γύρω περιοχές όπου κυριαρχούσαν οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ.

Ο λόχος του Νέου Κόσμου – Δουργούτι είναι έτοιμος να αντιδράσει. Μια χειροβομβίδα «Μιλς» σκάει πάνω στο πρώτο φορτηγό και οι ριπές των αυτομάτων ακινητοποιούν το φορτηγό. Τα υπόλοιπα αυτοκίνητα ακινητοποιούνται 100 μέτρα πιο κάτω. Οι γερμανοτσολιάδες αναπτύσσονται και αρχίζει μια μάχη που κρατάει 2 ώρες και τελειώνει με την αποχώρηση των Ταγμάτων Ασφαλείας χωρίς να πραγματοποιήσουν το σκοπό τους.

Το μπλόκο του Βύρωνα

Δευτέρα 7 Αυγούστου 1944, απομεσήμερο. Γερμανικά στρατεύματα με τη συνδρομή των ταγματασφαλιτών έζωσαν τον Βύρωνα απ’ άκρη σ’ άκρη.

Η Μέλπω Αξιώτη διηγείται[3]:

«Εκείνη τη Δευτέρα, 2 απ’ το μεσημέρι, ακούστηκαν στη συνοικία μας ολούθε τα χουνιά: «Προσοχή προσοχή! Φτάνουν οι Γερμανοί απ’ το Παγκράτι! Όλοι οι άντρες κρυφτήτε! Σας φρουρεί ο ΕΛΑΣ!». Ο ΕΛΑΣ μας φρουρούσε με τις 5 αραβίδες του και τα 2 αυτόματα, κ’ έτσι 4 1)2 χιλιάδες Βυρωνιώτες κατάφεραν να διαφύγουνε τριγύρω. Φτάνουν οι Γερμανοί. Τηλεφωνούν για ενίσχυση, καταφθάνει ο λοχαγός Τρ. Γκοτζαμάνης με το λόχο του, χωροφύλακες, παπαγιώργηδες, μπουραντάδες, και πίσω αλαφιασμένοι χίτες με γερμανική στολή ΕΣ-ΕΣ οι περισσότεροι. 

Ξεχύνονται στους δρόμους με πυροβολισμούς, σέρνουν τους άντρες απ’ τα μαλλιά απ’ τα σπίτια, χτυπώντας με υποκοπάνους και κλωτσιές. Ένας νέος δεν τους ακολουθεί, τον σκοτώνουν στην πλατεία αγ. Λαζάρου. Μαζεύουν πεντακόσους πούμειναν, τους συγκεντρώνουν σ’ εκατό 5άδες, τους λένε πως θα τους σκοτώσουν γιατί τραυματίστηκε στο χέρι ένας γερμανός. Πετιούνται δυο λεβέντες επονίτες και φωνάζουν: «Είμαστε κομουνιστές κι’ εμείς τον τραυματίσαμε, σκοτώστε εμάς, οι άλλοι είνε αθώοι». Ο γερμανός τους περιφέρει στις 5άδες να υποδείξουν κι’ άλλους μα δεν υπόδειξαν κανέναν και τους σκοτώνει εκεί μπροστά και πολλοί ραντιστήκανε απ’ το αίμα τους. ξεχωρίζει άλλους 10, τους παραδίνει στον Γκοτζαμάνη, αυτός τους στήνει σ’ έναν τοίχο, οδός Σμύρνης αριθ. 10, όπου σήμερα ακόμα φαίνουνται οι τρύπες της εχτέλεσης. Ένας μελλοθάνατος μιας βδομάδος πηδά τη μάντρα να γλυτώσει, ένας τσολιάς τον κυνηγά, τον τραυματίζει, τον αποτελειώνει πληγωμένο επί τόπου, και γελαστός γυρίζει να πάρει θέση στο εχτελεστικό απόσπασμα. Το παράγγελμα δόθηκε απ’ τον Γκοτζαμάνη.

Φύγανε τα σκυλιά παίρνοντας τους 487 ομήρους. Τότε μέσα απ’ τα πτώματα ξετρυπώνει ένα παιδί 15 χρονών κι’ εφώναξε: «Εγώ είμαι ζωντανός, εγώ είμαι ζωντανός!» κι’ έτρεχε με πεταμένα τα μάτια εδώ εκεί, προσπαθώντας να τρυπώσει για να μην τον ξανασκοτώσουν. Είταν αλήθεια ζωντανός, αλλά όμως ετρελάθηκε. Ο πατέρας του ήταν με τους ομήρους. Τώρα νύχτωσε πια και μες στο πηχτό σκότος άκουγες ένα θρήνο, ένα φοβερό μοιρολόι από χιλιάδες στόματα. Γυναίκες πεντακόσιων οικογενειών κλαίγανε τους χαμένους τους.

Πέρα απ’ το Βύρωνα, προς το Παγκράτι, την ίδια ώρα έσβυνε απομακρένοντας το ξένιαστο τραγούδι των τσολιάδων. Είχαν τελειώσει ευσυνείδητα το μεροκάματό τους της 7ης Αυγούστου του 1944.

Έτσι έγινε το «μπλόκο του Βύρωνα», που θα τόχετε ακούσει. Η πένα δεν τα περιγράφει όπως πρέπει, αλλά τα καταλαβαίνουν και κλαίνε όλες οι ανθρώπινες καρδιές του κόσμου».

Ο Ορέστης Μακρής στο βιβλίο του «Ο ΕΛΑΣ της Αθήνας» περιγράφει συγκλονιστικά το Μπλόκο:

«Απ’ τα ξημερώματα δύο γερμανικοί λόχοι πλαισιωμένοι από 800 γερμανοτσολιάδες μπλοκάρουν αιφνιδιαστικά μόνο ένα τμήμα του συνοικισμού Βύρωνα , συγκεντρώνοντας εκεί όλες τους τις δυνάμεις.

Δεν επανέλαβαν το λάθος της διασποράς των δυνάμεών τους της προηγούμενης μάχης.

Ξεκινούν την επίθεση από τη Λ. Υμηττού σε σχήμα λαβίδας. Αυτή τη φορά στην πρώτη γραμμή της επίθεσης βρίσκονται δύο γερμανικοί λόχοι και ακολουθούν οι γερμανοπροδότες.

Οι ελαφρές δυνάμεις του λόχου του Βύρωνα που είχαν επιστρέψει πριν ελάχιστες ώρες από το μπλόκο των ανατολικών συνοικιών, υποχρεώνονται σε υποχώρηση. Μερικές ομάδες εγκλωβίζονται στο μπλόκο .

Ο εχθρός σχηματίζει κλοιό και με τη φοβερή δύναμη πυρός που διαθέτει κρατάει σε απόσταση ασφαλείας τις υπόλοιπες δυνάμεις του λόχου μας. Διαθέτουν πολυβόλα, όλμους, μπαζούκας.

Η διοίκηση του 2ου Συντάγματος κινητοποιεί αμέσως το ΙΙΙ τάγμα Καισαριανής και τις υπόλοιπες δυνάμεις του ΙΙ τάγματος και διατάσσει συγχρονισμένη επίθεση για τη διάσπαση του μπλόκου από δύο σημεία και την απελευθέρωση των πολιτών που έχουν συγκεντρώσει στην πλατεία του Βύρωνα .

Το ΙΙΙ τάγμα της Καισαριανής εξορμάει απ’ το Σκοπευτήριο και τη Ζωοδόχο Πηγή, με κατεύθυνση την πλατεία του Βύρωνα .

Την ίδια ώρα το ΙΙ τάγμα εξαπολύει αντεπίθεση από το Ρέμα της «Γριάς» στα σύνορα Νέας Ελβετίας – Βύρωνα .

Η μάχη ξεσπάει σαν θύελλα. Είναι σκληρή και άνιση. Τώρα αντιμετωπίζουμε Γερμανούς έμπειρους πολεμιστές, οπλισμένους μέχρι τα δόντια.

Οι απώλειες και των δύο πλευρών είναι βαριές. Ο εχθρός έχει αρκετούς τραυματίες και ένα νεκρό Γερμανό αξιωματικό. Αλλά κι εμείς έχουμε 2 νεκρούς και πάρα πολλούς τραυματίες.

Τελικά οι οχυρωμένοι Γερμανοί κατορθώνουν να συγκρατήσουν τις επιθέσεις μας, ξερνώντας φωτιά και σίδερο με τους άφθονους όλμους και τα πολυβόλα τους. Τέσσερις ώρες κρατάει η μάχη ανάμεσα στο σιδερόφραχτο εχθρό και στις αδάμαστες ψυχές των ΕΛΑΣιτών.

Τόσο τους χρειάζονταν για να πραγματοποιήσουν το εγκληματικό τους έργο στην πλατεία.

Στην πλατεία οι μασκοφόροι υπέδειξαν 10 άοπλους ΕΛΑΣίτες και αφού τους βασάνισαν απάνθρωπα τους έστησαν στον τοίχο.

Πλησιάζει ο Γερμανός διοικητής και τους ζητάει να μαρτυρήσουν τους αξιωματικούς του ΕΛΑΣ που βρίσκονταν μέσα στο πλήθος και ήταν υπεύθυνοι για το θάνατο του Γερμανού αξιωματικού. Τους υποσχέθηκε σαν αντάλλαγμα να τους χαρίσει τη ζωή. Δεν πήρε καμιά απάντηση! Και τότε πετάγεται από το πλήθος ένας νεολαίος, ο Παναγιώτης Κασιμάτης, η απόλυτη έκφραση της επαναστατικής έξαρσης του γίγαντα λαού μας την εποχή εκείνη. Προχωρεί περήφανα, στέκεται μπροστά στον Γερμανό διοικητή και του λέει: «…Εγώ χτύπησα τον Γερμανό, εμένα να σκοτώσετε. Αυτοί είναι αθώοι. Αφήστε τους». Ο Γερμανός φρύαξε και έξαλλος δίνει εντολή και εκτελούν αμέσως και τα έντεκα παλικάρια.


Μανώλης Γ. Καπιτσίκης ετών 18
Γιώργος Ν. Διαμαντόπουλος ετών 25
Βαγγέλης Ε. Καλαϊτζής ετών 20
Παναγιώτης Στ. Κασιμάτης ετών 20
Γιώργος Χρ. Κλειδάς 35 ετών
Ιάκωβος Σπ. Μερκουριάδης ετών 18
Ιπποκράτης Ν. Χατζηιωάννου ετών 23
Ιορδάνης Κ. Καϊσέρογλου ετών 17
Κώστας Ι. Μουρίκης ετών 19
Γιώργος Μ. Καλαμούτης ετών 22
Λευτέρης Γ. Μυλωνάς ετών 22

Ετσι οι Γερμανοί φασίστες, μαζί με τους «έλληνες» προδότες, αφού ολοκλήρωσαν το βρωμερό τους ομαδικό έγκλημα, ενάντια στο μαρτυρικό συνοικισμό, απαγκιστρώθηκαν και έφυγαν προς το κέντρο κάτω από τις κατάρες των χαροκαμένων μανάδων, παιδιών και αδερφών που ‘χασαν για πάντα τους αγαπημένους τους. Και αυτοί, Γερμανοί και προδότες, βουτηγμένοι στο αίμα τραγουδούσαν το «Ολα-ρία-Ολα-ρα».

Οι δυνάμεις μας ξαναπήραν τις θέσεις τους στη Φιλολάου – Δαμάρεως και λεωφόρο Υμηττού και οργάνωσαν καλύτερα τα οχυρά τους για να μην μπορέσει να ξαναμπεί ο εχθρός στις ανατολικές μας συνοικίες. Στο τέλος Αυγούστου η λεωφόρος Υμηττού ήταν το σύνορο της ελεύθερης Αθήνας.

Από κει ξεκίνησαν την εξόρμησή τους οι ΕΛΑΣίτες του 2ου συντάγματος την 1 Σεπτέμβρη για την απελευθέρωση του Παγκρατίου από τις ομάδες των Παπαγιώργηδων, που ήταν ντυμένοι με γερμανικές στολές των Ες-Ες, και μετέφεραν αρχές Σεπτέμβρη την «Κόκκινη Γραμμή» σ’ όλο το μήκος της ανατολικής όχθης του Ιλισού, στο Στάδιο.

Ο συνοικισμός του Βύρωνα θυσίασε στον αγώνα ενάντια στο φασισμό τους πιο διαλεχτούς λεβέντες του. Η προσφορά του σε αίμα συναγωνίζεται την αντάρτισσα Καισαριανή. Γι’ αυτό και ο λαός μας χάρισε σ’ αυτές τις συνοικίες επίθετα – τίτλους τιμής. Η Καισαριανή πήρε τον τίτλο «Το Στάλινγκραντ της Αθήνας». Ο Βύρωνας τον τίτλο: «Ο ατρόμητος Βύρωνας «…».

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Μπουραντάδες ονόμαζε ο λαός μας το Μηχανοκίνητο Τμήμα της Αστυνομίας Πόλεων που κατά τη διάρκεια της Κατοχής και την περίοδο των Δεκεμβριανών, με Διοικητή τον Νίκο Μπουραντά, ανέπτυξε έντονη αντιλαϊκή και αντικομμουνιστική δράση σε συνεργασία με τις αρχές κατοχής και εθνικιστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις.

[2] Οι Παπαγιώργηδες ήταν μια ισχυρή ένοπλη ομάδα «Χ» με έδρα το Παγκράτι. Οι Παπα­γεωργίου ήταν οικογένεια στρατιωτικών, με 4 αδερφούς και 2 αδερφές και αποτέλεσε τον πυρήνα γύρω από τον οποίο σχηματίστηκε μια συμμορία που τρομοκρατούσε τις ανατολικές συνοικίες. Αριθμώντας 20-30 μέλη και με άρτιο εξοπλισμό, πραγματοποιούν μικρά μπλόκα, περιπόλους, ελέγχους ταυτοτήτων ενώ συμμετέχουν και στις επιθέσεις των Ταγμάτων Ασφαλείας στις ανατολικές συνοικίες.

[3] «ΕΑΜ – Ανατολικές συνοικίες της Αθήνας 1941-1945», σελ. 10, έκδοση του 6ου τομέα του ΕΑΜ Αθήνας, 1945.

ΠΗΓΕΣ – ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

— «Η Εθνική Αντίσταση στην Αδούλωτη Αθήνα», Βασίλη Μπαρτζιώτα – Σύγχρονη Εποχή
— «Ο ΕΛΑΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ», Ορέστη Μακρή – Σύγχρονη Εποχή
— «Το τιμωρό χέρι του λαού», Ιάσονα Χανδρινού, εκδόσεις Θεμέλιο
— «ΕΑΜ – Ανατολικές συνοικίες της Αθήνας 1941-1945»,  έκδοση του 6ου τομέα του ΕΑΜ Αθήνας, 1945.

 

 

*Το χαρακτικό που συνοδεύει το θέμα είναι του Αντώνη Πολυκανδριώτη «Ο Προδότης»

Έφυγε από τη ζωή στα 72 της χρόνια η Αρλέτα, αφήνοντας με τη φωνή της ανεξίτηλο το σημάδι της στο ελληνικό τραγούδι του Νέου Κύματος και των μπουάτ.

Τον τελευταίο καιρό νοσηλευόταν στην «Αγία Όλγα» με σοβαρά προβλήματα υγείας.

Στη μακρά πορεία της στο τραγούδι είχε συνεργαστεί με πολλούς μεγάλους έλληνες συνθέτες, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζηδάκις.
Σε συνέντευξή της στο in.gr το 2016 είχε δηλώσει: «Ποτέ δεν επεδίωξα καριέρα και δεν νομίζω ότι έχω καριέρα. Ποτέ στη ζωή μου δεν επεδίωξα κασέ, αυτοπροβολή.

» Έκλεισα φέτος 50 χρόνια στο τραγούδι, μετά από τόσα χρόνια είναι λίγο δύσκολο να αλλάξω. Μπορώ να πω ότι έχω μια πορεία, η οποία ήταν παράξενη και βασίστηκε αποκλειστικά στον κόσμο.

» Οι άνθρωποι που με βοήθησαν ήταν πολύ λίγοι, μετρημένοι μπορώ να πω, και τους ευχαριστώ πολύ για αυτό. Επίσης είχα πάρα πολύ καλούς δασκάλους, πράγμα που με βοήθησε όχι τελείως άμεσα αλλά πάρα πολύ έμμεσα. Είμαι πολύ ευτυχής για αυτό».

Δήλωση του Τάσου Μαυρόπουλου, μέλους Π.Σ. ΛΑΕ:



Η διαχείριση των δασικών πυρκαγιών είναι εξαρτημένη από τα μνημόνια που απαγορεύουν την αντιμετώπιση των αιτιών οι οποίες προκαλούν τα καταστροφικά αποτελέσματα σε περιβάλλον, ζωές και περιουσίες.

Με τις δραματικές περικοπές δαπανών, έχουν ελαχιστοποιηθεί οι δυνατότητες των εμπλεκομένων φορέων για τις προληπτικές δράσεις και το Πυροσβεστικό Σώμα καλείται ν’ αντιμετωπίσει τις πυρκαγιές χωρίς τα απαραίτητα μέσα και εξοπλισμό που απαιτούνται σ’ αυτές τις περιπτώσεις αντιμετωπίζοντας έτσι αυξημένους κινδύνους.

Η μικροκομματική πολιτική αντιπαράθεση των μνημονιακών κομμάτων, αποσκοπεί στη μετάθεση των δικών τους ευθυνών για τα καταστροφικά αποτελέσματα.

Όταν ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έχουν επιλέξει με τα μνημόνια να δίνουν τα λεφτά του Ελληνικού λαού και την περιουσία της χώρας στους δανειστές για την αποπληρωμή ενός παράνομου χρέους,

όταν απαξιώνουν τη δασική υπηρεσία αντί να αναβαθμίσουν την λειτουργία της για ουσιαστική και αποτελεσματική διαχείριση του δάσους,

όταν επιχειρησιακά αποψιλώνουν το Π.Σ. και δεν εγγυώνται ούτε την υποστήριξη και λειτουργία των ήδη υπαρχόντων μέτρων,

όταν δημιουργούν επιχειρησιακό κενό 500 πυροσβεστών νέας και παραγωγικής ηλικίας για να εξυπηρετήσουν τη FRAPORT,

όταν η επιλογή της ηγεσίας δεν έχει την έγκριση, τον έλεγχο και την υποστήριξη του κοινοβουλίου,

όταν η Εθνική Σχολή Πολιτικής Προστασίας έχει παραπεμφθεί στις καλένδες,

όταν η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας δεν αναβαθμίζεται.

Τότε κάθε χρόνο θα αυξάνονται οι πιθανότητες να έχουμε καταστροφικά αποτελέσματα από τις πυρκαγιές.

Δασικές πυρκαγιές θα έχουμε κάθε χρόνο, τα αποτελέσματά τους όμως είναι ανάλογα με τις πολιτικές που ασκούνται.

Αποτελεσματική πρόληψη και καταστολή με μνημόνια δεν γίνεται και υπόλογοι στον Ελληνικό λαό είναι τα κόμματα που τα ψήφισαν και τα εφαρμόζουν.